Serán estes os días do porvir?

Basta unha busca por temática no noso catálogo para comprobar que a ciencia ficción nos interesa moito e que ocupa un lugar sobranceiro, tanto cualitativa como cuantitativamente. Non só a producida orixinalmente en lingua inglesa, tamén a rusa, a francesa ou a sueca. Con todo e iso, os nomes máis coñecidos si son probablemente os dos escritores estadounidenses e británicos, e dentro destes últimos o caso de de H. G. Wells conta cun nivel de celebridade comparable ao de moi poucos. Trátase dun autor cunhas cantas obras traducidas xa ao galego (entre outras, A illa do doutor Moreau, A guerra dos mundos ou Kipps). Nós optamos por traer, en tradución dende o inglés de Alejandro Tobar, unha das súas obras que se cadra é menos coñecida e que non obstante aborda temas de absoluta vixencia e que, ao noso entender, non está nada mal construída. Falamos de Dos días do porvir, publicada en galego en abril de 2018.

Na distópica cidade de Londres do século XXII, a poboación padece graves problemas derivados dunha urbanización excesiva, de tal maneira que algúns, como a parella de mozos protagonistas, Elizabeth e Denton, renegan do estilo de vida urbano e do progreso tecnolóxico e avogan por unha volta ao rural, entre anhelos dun tempo pasado e presumiblemente mellor, ou máis humanista; en concreto, a súa nostalxia é pola época vitoriana (curiosamente, outro pope da ciencia ficción, Isaac Asimov, escribía o seguinte na súa novela As covas de aceiro: «A meirande parte dos terrícolas eran medievalistas, dunha ou doutra maneira. Era doado selo se se entendía como unha lembranza nostálxica da época na que a Terra era o mundo»). En gran medida, ese medievalismo que amentaba Asimov atopa o seu igual no vitorianismo dos futuros londinienses que suxire Wells, cando menos como contrapunto a unha metrópole un tanto hostil de rañaceos e vidas especialmente efémeras.

Outro das cuestións de interese é a permanencia dun férreo sistema de clases; neste sentido, como se indica no texto da contracapa para a nosa edición, «resulta recoñecible a división en estratos dunha sociedade alicerzada sobre criterios mercantilistas, coa omnipresente mercadotecnia e os rendementos do capital como valores supremos». E non é menos curiosa a forma de presentar os usos agrarios e industriais, a creación de grandes zonas de habitación colectiva á maneira dos condominios, o abandono do medio rural, cun éxodo cara ás catro grandes futuras cidades inglesas entre as que non hai senón páramos desertos conectados por vías de alta, ou altísima, velocidade.

Cabe sinalar por último que Wells non escatima á hora de describir obxectos, útiles e ambientes dese futuro aceirado e fortemente mecanizado. Sen ir máis lonxe, párase a explicar como funciona o tráfico ou que aspecto presetan os predios, a cúpula ou «as rodas de ventilación dos teitos urbanos», que foi o motivo que a nós nos serviu para idear a cuberta.

Velaí queda, por tanto, unha recomendación de lectura.