Nós

Evgenii Zamiatin

Evgenii Ivanovich Zamiatin naceu en 1884 en Lebedian, a uns trescentos quilómetros de Moscova. O seu pai era mestre de escola e sacerdote ortodoxo e a súa nai, música.

En 1902 marchou estudar Enxeñaría Naval á Politécnica de San Petersburgo, pero tres anos máis tarde foi acusado de axitador, arrestado e enviado ao exilio en Siberia; con todo, lograría escapar e, tras unha fugaz volta a San Petersburgo, mudarse a finlandia para concluír os seus estudos. Licenciouse en 1908, ano no que principia a súa etapa docente, que non obstante se vería truncada en 1911 debido a un segundo exilio forzoso, do que quedaría exonerado grazas a unha amnistía en 1913.

Como enxeñeiro, traballou para a Armada Imperial Rusa; en ocasións, no estranxeiro, como cando marchou a Inglaterra para supervisar a construción do primeiro crebaxeos soviético nos estaleiros de Newcastle. Cabe mencionar que Zamiatin se empapou do modo de vida británico até o punto de vestir á maneira inglesa (con certo aire dandi), aprender dende cero a lingua até chegar a dominala ao punto de traducir ao ruso obras de H.G. Wells ou Jack London, e ser alcumado polos seus compatriotas, nun ademán desdeñoso, O Inglés.

Sería tras a Revolución de 1917 cando daría prioridade á literatura fronte aos informes técnicos. Tamén é daquela cando a súa oposición previa ao goberno dos tsares torna nun progresivo distanciamento dos postulados leninistas, unha disidencia que motivará o seu cambio de residencia a París a comezos da década de 1930 (tras, contra todo prognóstico, recibir o permiso de Stalin para abandonar Rusia). Morreu na capital gala en 1937, no ostracismo, a consecuencia dun infarto.

Escribiu ficción e artigos de prensa (moi críticos, sobre todo coa represión e co taylorismo, un sistema produtivo que deprendeu no Reino Unido). Emporiso, non hai nada no seu haber capaz de lle facer sombra a Nós (1924).